นิทานอีสปเรื่อง : สุนัขจิ้งจอกกับสิงโต
หมาป่าตัวหนึ่งสวาปามอาหารอย่างตะกละตะกลามจนกระดูกติดขวางคอหอยของมัน...อ่านต่อ
สิงโตตัวหนึ่งได้ออกไปล่าเหยื่อพร้อมกับสุนัขจิ้งจอก และหมาป่า...อ่านต่อ
ขณะที่ราชสีห์กำลังวจะกินวัวที่พึ่งตะปบคว่ำลงไปนอนสิ้นใจอยู่บนพื้นดิน...อ่านต่อ
นักเดินทางจ้างลาตัวหนึ่งให้แบกตัวเขาไปยังชนบทอันห่างไกล เจ้าของลาติดตามนักเดินทางไปด้วย...อ่านต่อ
นิทานอีสปเรื่อง : สุนัขจิ้งจอกกับคนตัดไม้
แมงมุมหิวโซตัวหนึ่งเฝ้ามองดูนกกระจอกที่กำลังไล่จับแมลงตัวเล็ก ๆ...อ่านต่อ
หมูป่าและม้าเป็นเพื่อนกัน มันมักจะชวนกันไปเล็มหญ้าด้วยกัน...อ่านต่อ
ลูกแกะตัวหนึ่งหลงฝูงจึงวิ่งเตลิดไปพบกับหมาป่า ขณะกำลังจะถูกจับกิน...อ่านต่อ
วันหนึ่ง แพะตัวผู้เกิดไม่พอใจเทพจูปิเตอร์ ที่พระองค์ทรงประทานเคราให้กับแพะตัวเมีย...อ่านต่อ
นิทานอีสปเรื่อง : นกอินทรีกับเต่าทอง
เรื่องราวของพญามังกรที่มีแก้วติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด แล้ววันหนึ่งก็แปลงกายเป็นหนุ่มรูปงามขึ้นไปบนสวรรค์ดาวดึงส์และได้พบรักกับนางอัปสร และได้ให้กำเนิดธิดาชื่อว่า เมขลา ที่โตมารักอิสระมีนิสัยซุกซนชอบเหาะไปตามที่ต่าง ๆ และไม่เกรงกลัวผู้ใด พญามังกรเห็นว่าเมขลาควรมีคู่ครองและจะยกเมขลาให้กับพระอินทร์ และมอบดวงแก้ววิเศษให้กับพระอินทร์ นิทานรักของสองเรา ตั้งแต่เมขลาเป็นนางสนมพระอินทร์ก็ได้อยู่แต่ในวิมานไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นซุกซนเหมือนเคย จึงเข้าไปที่ประสาทพระอินทร์และขโมยนำดวงแก้วมาเที่ยวเล่นด้วยความสนุกสนาน ฝ่ายรามสูรที่มีขวานเพชรเป็นอาวุธและมีเพื่อนรักชื่อราหูที่มีเพียงร่างกายครึ่งบน รามสูรจึงคิดจะช่วยเพื่อนด้วยการจับตัวเมขลาที่ขโมยดวงแก้วไปถวายคืนพระอินทร์ แต่ด้วยความว่องไวของเมขลาจึงสามารถหลบได้ทุกครั้งไป และทุกครั้งที่เจอรามสูรก็ได้ขว้างขวานเพชรออกไปโดนก้อนเมฆและเกิดเสียงดัง ฟ้าร้อง ทั่วพสุธา นิทานเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าต่อกันมาว่า ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงฟ้าร้องเป็นเพราะเมขลากำลังโยนดวงแก้ววิเศษหลอกล่อรามสูร จึงทำให้เกิดฟ้าร้อง ฟ้าแล่บ ฟ้าผ่านั่นเอง.
นิทานอีสปเรื่อง : ชายเลี้ยงแกะและสุนัขป่า
พระราชาจึงได้มีพระราชโองการสั่งให้เสมียนไปนับจำนวนจระเข้เพื่อที่จะได้นำอาหารไปเลี้ยงพวกมันได้อย่างทั่วถึง เสมียนทั้งสามคนก็พยายามนับจระเข้ที่อยู่ทั้งบนบกและในน้ำ สุดท้ายก็นับจระเข้ได้คนละหนึ่งพันตัว รวมทั้งหมดมีจระเข้ถึงสามพันตัว และพระราชาก็ได้สั่งให้เลี้ยงอาหารจระเข้จนอิ่มและไม่ออกมาทำร้ายชาวบ้าน และหากินในแม่น้ำแห่งนี้ได้อย่างมีความสุข นิทานเรื่องนี้เป็นตำนานหรือนิทานพื้นบ้านของจังหวัดสุพรรณบุรี จนกลายมาเป็นชื่อตำบลจระเข้สามพันจนถึงทุกวันนี้